سندرم اسنپینگ هیپ (Snapping Hip Syndrome) که در پزشکی به آن کوکسا سالتان (Coxa Saltans) نیز گفته می‌شود، یک اختلال در مفصل ران است. افراد مبتلا به این سندرم ممکن است هنگام حرکت دادن مفصل ران، مانند راه رفتن، دویدن یا بلند شدن از روی صندلی، یک صدای تق تق یا کلیک بشنوند یا احساس کنند که لگنشان ناگهان از جای خود بیرون می‌زند. این وضعیت در اکثر موارد خطرناک نیست اما می‌تواند آزاردهنده باشد و گاهی با درد همراه است. این سندرم در زنان شایع‌تر است و بیشتر در ورزشکاران جوان، به خصوص رقصنده‌ها، دونده‌ها و فوتبالیست‌ها، دیده می‌شود.
انواع سندرم اسنپینگ هیپ
انواع اصلی سندرم اسنپینگ هیپ
علت اصلی این سندرم معمولاً به دلیل لغزیدن و ساییده شدن یک عضله یا تاندون سفت روی استخوان لگن است. این مشکل بر اساس محلی که صدا در آن ایجاد می‌شود، به سه نوع اصلی تقسیم می‌شود:
۱. اسنپینگ هیپ خارجی (External SHS)
این نوع، شایع‌ترین نوع سندرم اسنپینگ هیپ است. در این حالت، باند ایلیوتیبیال (یک نوار ضخیم از بافت همبند) که در قسمت خارجی ران قرار دارد، از روی برجستگی استخوانی کنار لگن به نام تروکانتر بزرگ عبور کرده و صدای کلیک ایجاد می‌کند. این صدا معمولاً هنگام دویدن یا بالا رفتن از پله‌ها شنیده می‌شود. افراد مبتلا ممکن است در قسمت بیرونی لگن خود احساس درد و حساسیت کنند و خوابیدن روی آن سمت برایشان دردناک باشد.
۲. اسنپینگ هیپ داخلی (Internal SHS)
این حالت زمانی رخ می‌دهد که یکی از تاندون‌های جلوی لگن، معمولاً تاندون ایلیوپسواس، روی استخوان لگن می‌لغزد. این نوع اسنپینگ دومین نوع شایع این اختلال است و علائم آن با گذشت زمان بدتر می‌شود. افرادی که با این مشکل مواجه هستند، اغلب علت درد کشاله ران در زنان را تجربه می‌کنند و ممکن است هنگام دویدن صدای ترکیدن بشنوند.
معاینه رایگان توسط فیزیوتراپیست محسن بیات
اطلاعات تماس خود را وارد کنید.
توجه داشته باشید؛ فیزیوتراپی راحیل در شهر اصفهان قرار دارد.۳. اسنپینگ هیپ داخل مفصلی (Intra-articular SHS)
برخلاف دو نوع دیگر، این نوع اسنپینگ به دلیل مشکل در عضله یا تاندون ایجاد نمی‌شود، بلکه ناشی از یک آسیب واقعی در خود مفصل ران است. دلایل شایع آن عبارتند از:
- پارگی لابروم: آسیب به غضروفی که حفره مفصل ران را می‌پوشاند.
- آسیب غضروف مفصلی: صدمه به غضروفی که سر استخوان ران را پوشانده است.
- قطعات استخوانی شکسته: وجود تکه‌های استخوان یا بافت شل که در مفصل گیر کرده‌اند.
این نوع می‌تواند به طور ناگهانی در اثر یک آسیب یا تروما ایجاد شود و جدی‌تر از انواع دیگر است.
تشخیص سندرم اسنپینگ هیپ
برای تشخیص دقیق، پزشک ابتدا سوابق پزشکی شما را بررسی کرده و یک معاینه فیزیکی انجام می‌دهد. در طول معاینه، پزشک ممکن است از شما بخواهد لگن خود را حرکت دهید تا صدای کلیک را بازسازی کرده و محل دقیق آن را مشخص کند. برای تأیید تشخیص و رد کردن مشکلات دیگر، ممکن است از آزمایش‌های تصویربرداری استفاده شود:
- اشعه ایکس (X-ray): برای بررسی شکل و ساختار استخوان‌های مفصل لگن مفید است.
- ام‌آر‌آی (MRI): می‌تواند تورم تاندون‌ها یا آسیب‌های داخل مفصلی مانند پارگی لابروم را نشان دهد.
- سونوگرافی داینامیک: این آزمایش بسیار مفید است زیرا می‌تواند حرکت تاندون‌ها و ایجاد صدای کلیک را به صورت زنده و در حین حرکت نشان دهد.
روش‌های درمان سندرم اسنپینگ هیپ
روش‌های درمان سندرم اسنپینگ هیپ
درمان سندرم اسنپینگ هیپ به شدت علائم بستگی دارد. در بسیاری از موارد که درد وجود ندارد، تنها اطمینان‌بخشی به بیمار کافی است. اما اگر درد وجود داشته باشد، درمان با روش‌های ساده شروع می‌شود.
درمان‌های اولیه و خانگی
اولین قدم برای کاهش درد، روش‌های محافظه‌کارانه است که شامل موارد زیر می‌شود:
- استراحت و خودداری از فعالیت‌هایی که باعث تشدید درد می‌شوند.
- استفاده از کمپرس یخ روی ناحیه دردناک.
- مصرف داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی مانند ایبوپروفن برای کاهش درد و التهاب.
- ماساژ یا درمان بافت نرم که می‌تواند به کاهش سفتی عضلات کمک کند.
فیزیوتراپی برای سندرم اسنپینگ هیپ
فیزیوتراپی و تمرینات ورزشی
فیزیوتراپی یکی از مؤثرترین روش‌های درمانی است. یک فیزیوتراپیست می‌تواند برنامه‌ای شامل تمرینات کششی و تقویتی طراحی کند.
- تمرینات کششی: انجام حرکات کششی برای عضلات خم‌کننده لگن، عضلات چهارسر ران و باند ایلیوتیبیال می‌تواند سفتی را کاهش داده و از کلیک کردن جلوگیری کند. یوگا نیز برای افزایش انعطاف‌پذیری عضلات مفید است.
- تمرینات تقویتی: تقویت عضلات سرینی (گلوتئال) و همسترینگ به افزایش ثبات مفصل لگن کمک کرده و حرکات غیرطبیعی را هنگام راه رفتن یا دویدن کاهش می‌دهد.
تزریق و جراحی
اگر درد شدید باشد و به درمان‌های ساده پاسخ ندهد، پزشک ممکن است تزریق کورتیزون را پیشنهاد دهد. این تزریق به کاهش التهاب و درد حاد کمک می‌کند و معمولاً تحت هدایت سونوگرافی انجام می‌شود تا دقت آن افزایش یابد.
جراحی به عنوان آخرین راه‌حل در نظر گرفته می‌شود و تنها زمانی توصیه می‌شود که تمام روش‌های دیگر شکست خورده باشند. گزینه‌های جراحی شامل آرتروسکوپی لگن برای ترمیم پارگی لابروم یا آزادسازی تاندون برای جلوگیری از ساییدگی است.
سوالات متداول در مورد سندرم اسنپینگ هیپ
در ادامه به برخی از پرسش‌های رایج در مورد این سندرم پاسخ داده می‌شود.
۱. آیا سندرم اسنپینگ هیپ خطرناک است؟
در بیشتر موارد، به خصوص اگر از نوع خارجی یا داخلی باشد، این سندرم خطرناک نیست و فقط آزاردهنده است. اما نوع داخل مفصلی که ناشی از آسیب به غضروف یا پارگی لابروم است، در صورت عدم درمان می‌تواند منجر به مشکلات جدی‌تری در مفصل ران شود.
۲. علت اصلی صدا دادن مفصل ران چیست؟
شایع‌ترین علت، سفت بودن یک عضله یا تاندون است که هنگام حرکت روی یک برجستگی استخوانی در لگن می‌لغزد. در نوع خارجی، این مشکل مربوط به باند ایلیوتیبیال و در نوع داخلی مربوط به تاندون ایلیوپسواس است. در موارد کمتر، مشکل از داخل خود مفصل است.
۳. بهترین راه درمان سندرم اسنپینگ هیپ چیست؟
بهترین درمان اولیه شامل استراحت، استفاده از یخ و پرهیز از فعالیت‌های دردناک است. با این حال، موثرترین درمان بلندمدت، فیزیوتراپی است که شامل تمرینات کششی برای کاهش سفتی عضلات و تمرینات تقویتی برای بهبود ثبات مفصل است. تزریق و جراحی فقط برای موارد شدید و مقاوم به درمان در نظر گرفته می‌شوند.
