تکارتراپی شکلی از گرما درمانی عمیق بافتی و الکتروتراپی است. در این درمان از جریان الکتریکی با فرکانس رادیویی متوسط استفاده می کنند و این انرژی را در عمق به بافت های بدن انسان منتقل می کنند که باعث ایجاد یک اثر تحریک کننده زیستی می شود. طیف طول موج درمانی در این روش از 300 کیلوهرتز تا 1.2 مگاهرتز است.
این درمان یکی از قوی ترین درمان های فیزیکی است، زیرا قادر است انرژی بیشتری را در واحد زمان به بدن انسان منتقل کند. استفاده از فناوری تکار در درمان های توانبخشی اهمیت زیادی دارد زیرا درد را کاهش می دهد، تخلیه وریدی را در سیستم لنفاوی تحریک می کند و درد عضلانی و کمردرد را به میزان قابل توجهی کاهش می دهد.
به طور کلی تکار برای درمان اختلالاتی مانند پیچ خوردگی، تاندونیت، بورسیت، انحرافات مفصلی، آرترالژی مزمن، انقباضات، کشیدگی ها و پارگی های عضلانی، میوزیت، آسیب شناسی کپسول های مفصلی، فرآیندهای آرتریت، کمردرد و سیاتیک استفاده می شود.
روند درمان با تکار تراپی
نحوه انجام تکارتراپی چگونه است؟
این درمان یک عمل پزشکی است که معمولا توسط فیزیوتراپیست، بر روی بیمارانی با انواع آسیب شناسی که نیاز به توانبخشی، ورزش و همچنین درمان زیبایی دارند، انجام می شود. برخلاف الکتروتراپی، تکار تراپی انقباض عضلانی را تحریک نمی کند.
امواجی که دستگاه تکار اعمال می کند باعث افزایش گردش خون در ناحیه آسیب دیده می شود. این فرآیند به نوبه خود منجر به افزایش خون رسانی به بافت های آسیب دیده و افزایش دریافت مواد مغذی در این بافت ها می شود. بنابراین درد کاهش می یابد و بازسازی بافت های آسیب دیده تسریع می شود. این روش کاملاً غیر تهاجمی است، یعنی در طول درمان به هیچ وجه نیازی به جراحی روی بدن نخواهد بود.
تکار تراپی بر اساس تحریک بارهای یونی به طور طبیعی در بافت‌های عضلانی است
به بیانی دیگر این درمان مبتنی بر القای گرما “از بیرون” نیست، بلکه بر اساس تحریک بارهای یونی به طور طبیعی در بافت‌های عضلانی ما و از طریق استفاده از الکترودهایی خاص است. بنابراین تکارتراپی از انتقال الکتریکی از خارج استفاده نمی کند، بلکه شامل تبادل الکترولیت هایی است که قبلاً در ارگانیسم سطح سلولی وجود دارند تا گردش خون را مجددا فعال کنند.
اصطلاح تکار مخفف عبارت انتقال انرژی خازنی و مقاومتی است و اصل این درمان بر پایه خازن است. در این روش از دو نوع درمان مختلف استفاده میشود:
- حالت خازنی: در این حالت، افزایش چگالی بار در نزدیکی ناحیه زیر الکترود متحرک و به ویژه در سطح بافت‌های نرم سطحی (سیستم گردش خون عروقی و لنفاوی، بافت چربی و عضلات سطحی) وجود خواهد داشت. انتقال تماس خازنی از طریق یک الکترود تحت درمان با یک پوشش عایق انجام می شود که بارهای یونی را در بافت زیر جلدی بسیج می کند.
- حالت مقاومتی: در این حالت، غلظت بارها و در نتیجه اثر بیولوژیکی در بافت هایی با بالاترین مقاومت که بین الکترود متحرک و صفحه برگشتی قرار گرفته اند، رخ می دهد. انتقال تماس مقاومتی با استفاده از یک الکترود غیر ایزوله انجام میشود که بارها را به گونه‌ای حرکت می‌دهد که در نواحی با بیشترین عمق و مقاومت یعنی در بافت‌هایی مانند استخوان، غضروف، تاندون‌ها و عضلات عمیق متمرکز شوند.
مراحل درمان تکارتراپی
- مکان یابی اختلال
- قرار دادن الکترود خنثی
- اعمال ژل رسانا
- استفاده از الکترود خازنی
- استفاده از الکترود القایی
تاثیرات تکار تراپی بر بدن:
تاثیرات تکارتراپی بر بدن به دو شکل است: تاثیرات غیرگرمایی و تاثیرات گرمایی.
1. اثرات غیرگرمایی
زمانی که امواج رادیو فرکانسی به بافت وارد می شوند، انرژی خود را از طریق ایجاد جریان الکترومغناطیسی منتقل می کنند. ایجاد جریان الکترومغناطیسی در طول بافت، باعث حرکت سریع تر یون های موجود در بافت می شود و در نتیجه باعث افزایش فعالیت سیستم لنفاوی می شود. فعالیت بیشتر سیستم لنفاوی اثرات مطلوبی مانند کاهش تورم، تاثیرات ضد التهابی و جذب سموم توسط سیستم لنفاوی می شود.
2. اثرات گرمایی
اترات گرمایی تکارتراپی بر مبنای اتساع عروق است که سبب می شود جریان خون در بافت هدف افزایش پیدا کند. این افزایش جریان خون باعت افزایش اکسیژن رسانی و مواد مغذی به بافت تحت درمان می شود. نتیجه همه این موارد باعث بهبود درد، آزاد شدن عضلات و اثرات ضد درد می شود.
کاربردهای رایج تکار درمانی در فیزیوتراپی
انجام تکار تراپی توسط فیزیوتراپ
اثرات مفید درمان تکار در فیزیوتراپی شامل توانبخشی اختلالات اسکلتی عضلانی، توانبخشی ورزشی و مدیریت درد می شود. تکارتراپی علاوه بر کاربردهای بالینی، در زمینه زیبایی و جوانسازی پوست نیز کاربرد دارد. برخی از بیماری‌های رایج درمان شده با این روش عبارتند از:
- کبودی و رگ به رگ شدن
- توانبخشی پس از جراحی
- آسیب های ورزشی
- اختلالات عضلانی و تاندون
- نوروپاتی ها
- بافت اسکار
- اختلالات ستون فقرات و مفاصل محیطی
- اختلالات عروقی و سیستم لنفاوی
- اختلالات ارتوپدی سیستم عصبی محیطی
- توانبخشی کف لگن
- درد حاد و مزمن
- انقباض، پارگی عضلات، کبودی و تورم
- انحرافات مفصلی و ساییدگی مفاصل (مفاصل شانه، لگن، زانو، مچ پا)
- آسیب های آرنج، مچ دست و بازو
- آسیب های دهانه رحم، قفسه سینه و کمر
- التهاب و آسیب به تاندون آشیل و رباط کشکک
- ادم حاد و مزمن
- افزایش دامنه حرکتی مفاصل
- تاندونیت در ناحیه مفصل شانه
- خار پاشنه
- موارد زیبایی و جوانسازی پوست
تکارتراپی در صنعت زیبایی
با استفاده از دستگاه تکار می توان درمان هایی را که در زمینه زیبایی مفید است انجام داد. به عنوان مثال:
- از بین بردن لکه های قرمز
- افزایش درخشندگی پوست و ترمیم آن
- کمک به رفع چین و چروک پوست و بهبود شلی پوست
- رفع چاقی موضعی در مناطق مختلف و تاثیر آن در لاغر شدن و کاهش وزن در تمام قسمت های بدن از جمله صورت، معده، باسن و پاها
- تولید کلاژن و الاستین را افزایش می دهد
تکارتراپی برای کدام نواحی بدن مفید است؟
استفاده از درمان تکار در نواحی مختلف بدن
این روش را می توان در هر قسمتی از بدن اعمال کرد، به جز موارد ممنوعه ای مانند نواحی غدد، حفره زیر بغل، شرمگاه و اندام های تناسلی، جناغ سینه، حفره فوق ترقوه و زیر ترقوه، سر استخوان لگن و زانو.
فواید تکار تراپی چیست؟
- اثر ضد درد سریع
- اثر ضد التهابی سریع و متوسط
- تامین انرژی، فرآیندهای بهبودی و تامین مواد مغذی را ارتقا می‌دهد
- باعث افزایش عروق عمیق و عادی سازی فرآیندهای بیولوژیکی می شود
- عروق را بازیابی می کند و در نتیجه به بهینه سازی فرآیندهای متابولیک درون زا کمک می کند
- گردش خون سطحی و عمیق را بهبود می بخشد
- تخلیه وریدی و لنفاوی را تحریک می کند
- بر بازیابی فعالیت تعادل متابولیک تأثیر می گذارد
انجام جلسه تکار درمانی چه مدت زمان نیاز دارد؟
جلسات تکاردرمانی در مطب پزشک انجام می شود. از بیمار خواسته می شود که روی تخت بکشد و اقدامات خاصی را تحت دستور درمانگر انجام دهد.
یک جلسه درمانی بسته به قسمت بدن و نوع درمان به طور متوسط 20-25 دقیقه طول می کشد. در واقع، اگر درمان در نواحی کوچک انجام شود، جلسه کمتر از 20 دقیقه طول خواهد کشید. سیکل کامل درمانی معمولاً 10 جلسه طول می کشد. جلسات معمولاً دو تا سه بار در هفته انجام می شود. اولین نتایج را می توان پس از اولین جلسه مشاهده کرد. حداقل چهار تا پنج جلسه برای دستیابی به نتایج خوب و طولانی مدت مورد نیاز است.
عملکرد تکار در جلسات درمانی
اثرات جانبی درمان تکار
به طور کلی، اثرات ناخواسته و موارد منع مصرف عمدتاً مربوط به نحوه استفاده از دستگاه است و چندان به ماهیت درمان مربوط نیست.
برخی از عوارض نامطلوب ممکن است به بدتر شدن احساس درد پس از جلسه به دلیل استفاده از ولتاژ الکتریکی بالا که باعث ایجاد یک اثر گرمازا، نامطلوب یا بیش از حد می شود، مرتبط باشد. به همین دلیل، به خصوص اگر در ابتدای کار با دستگاه هستید، توصیه می شود جلسات اول را به صورت آترمی یا هیپرترمی متوسط انجام دهید تا از عوارض جانبی جلوگیری شود.
موارد منع استفاده از تکارتراپی
این درمان برای افراد زیر توصیه نمی شود:
- خانم های باردار
- افراد مبتلا به بیماری قلبی و ضربان قلب بالا
- افراد مبتلا به سرطان و دارای تومورهای خوش خیم و بدخیم
- بیماران دارای اختلالات دمایی بدن
- بیماران مبتلا به خونریزی و زخم‌های گوارشی
- بیماران دارای پمپ تزریق و ایمپلنت‌های الکتریکی در بدن
- درمان در ناحیه حفره ناشی از بیماری سل
- نواحی از بدن با زخم باز و خونریزی
- مصدومان در ۷۲ ساعت اولیه پس از آسیب
چگونگی انجام درمان تکار تراپی
ملاحظات و احتیاط های لازم برای افراد زیر بعمل آید:
- بیماران مبتلا به اختلالات پوستی
- بیماران مبتلا به التهاب باکتریایی
- بیماران مبتلا به دیابت
- بیماری‌هایی که موجب کاهش حس لامسه در بیمار می‌شوند
- بلافاصله پس از عمل جراحی
آیا درمان تکار دردناک است؟
خیر، تکارتراپی یک درمان بسیار خوشایند است زیرا همراهی استفاده از تکار با ماساژ دستی هم نتایج درمانی بهتری دارد و هم بیمار به هنگام استفاده حس آرامش بخش و خوشایندی را تجربه می کند.
