تاندونها بخشهای مهمی از بدن هستند که مانند پل، عضلات را به استخوانها متصل میکنند و امکان حرکت روان مفاصل را فراهم میسازند. زمانی که این تاندونها دچار التهاب یا آسیب شوند، فعالیتهای ساده روزانه مثل راه رفتن، بلند کردن اجسام یا حتی تایپ کردن میتواند با درد و محدودیت همراه شود. این عارضه که با نام تاندونیت شناخته میشود، سوالی که بسیاری از افراد دارند این است که تاندونیت چیست و چرا به وجود میآید.
با توجه به اینکه تاندونیت هم در ورزشکاران و هم در افرادی با فعالیتهای روزمره معمولی دیده میشود، شناخت بهتر آن برای پیشگیری و درمان بسیار اهمیت دارد. در این مطلب از فیزیوتراپی راحیل قصد داریم به طور کامل بررسی کنیم که تاندونیت چیست، چه علائمی دارد، چه عواملی باعث ایجاد آن میشوند و چگونه میتوان آن را درمان و پیشگیری کرد.
تاندون چیست و چه وظیفهای دارد؟
تاندونها بافتهای فیبری محکمی هستند که عضلات را به استخوانها متصل میکنند و به بدن امکان حرکت میدهند. وقتی عضله منقبض میشود، نیرو از طریق تاندون به استخوان منتقل شده و باعث حرکت مفصل میشود. به زبان ساده، تاندونها مانند سیمها یا کابلهایی هستند که قدرت عضله را به حرکت تبدیل میکنند.
تاندونها بافتی انعطافپذیر اما مقاوم دارند و میتوانند در برابر فشار و کشش تا حد زیادی مقاومت کنند. تفاوت اصلی تاندون با رباط در این است که رباطها استخوانها را به یکدیگر متصل میکنند و نقش اصلی آنها تثبیت مفصل است، نه انتقال نیرو. به همین دلیل آسیب دیدن تاندونها میتواند محدودیت حرکت و درد قابل توجهی ایجاد کند، درحالیکه آسیب به رباط بیشتر باعث ناپایداری مفصل میشود.
تعریف تاندونیت
معاینه رایگان توسط فیزیوتراپیست محسن بیات
اطلاعات تماس خود را وارد کنید.
توجه داشته باشید؛ فیزیوتراپی راحیل در شهر اصفهان قرار دارد.تاندونیت چیست؟ تعریف و مکانیزم التهاب
تاندونیت چیست؟ تاندونیت به التهاب یا تحریک تاندونها گفته میشود؛ یعنی همان بافتهایی که عضلات را به استخوانها متصل میکنند. زمانی که تاندونها تحت فشار زیاد، حرکات تکراری یا آسیب مستقیم قرار میگیرند، دچار التهاب میشوند و این التهاب باعث درد، تورم و محدودیت حرکت در ناحیه آسیبدیده میشود.
مکانیزم ایجاد تاندونیت معمولاً ناشی از کشش یا استفاده بیش از حد تاندونها است که باعث ریز پارگیها و تحریک بافت میشود. با گذر زمان، اگر این شرایط ادامه پیدا کند، التهاب میتواند مزمن شود و ترمیم طبیعی تاندونها را مختل کند. به همین دلیل شناخت به موقع تاندونیت و درمان صحیح آن اهمیت زیادی دارد تا از آسیبهای دائمی جلوگیری شود.
علتهای ایجاد تاندونیت؛ عوامل موثر و زمینههای بروز التهاب
تاندونیت معمولاً زمانی رخ میدهد که تاندونها تحت فشار یا تحریک بیش از حد قرار میگیرند. التهاب تاندونها میتواند ناشی از ترکیبی از عوامل فیزیکی، حرکتی و شرایط بدنی باشد. شناخت این عوامل به پیشگیری و درمان به موقع کمک میکند و از پیشرفت آسیب جلوگیری میکند. علل شایع تاندونیت:
- استفاده بیش از حد (Overuse): یکی از رایجترین علتهای تاندونیت، استفاده طولانی یا سنگین از یک مفصل یا عضله است. ورزشهای پرتحرک، بلند کردن مکرر اجسام سنگین یا فعالیتهای تکراری میتوانند باعث خستگی و التهاب تاندون شوند.
- حرکات تکراری: انجام حرکات مشابه به صورت مداوم، مانند تایپ کردن طولانی، کار با ابزارهای دستی یا ورزشهای تخصصی، میتواند باعث آسیب تدریجی و التهاب تاندونها شود.
- آسیب مستقیم: ضربه یا فشار ناگهانی به ناحیه تاندون میتواند باعث پارگی جزئی یا التهاب شود. این نوع آسیب معمولاً با درد فوری و محدودیت حرکت همراه است.
- بالا رفتن سن و تغییرات بافتی: با افزایش سن، تاندونها انعطافپذیری و قدرت کششی خود را از دست میدهند و بیشتر مستعد التهاب و آسیب میشوند.
- بیماریهای زمینهای: برخی شرایط پزشکی مانند دیابت، آرتریت روماتوئید و چاقی میتوانند باعث افزایش احتمال التهاب تاندونها شوند. در این شرایط، بافتها ضعیفتر هستند و روند ترمیم کندتر انجام میشود.
- عوامل سبک زندگی و وضعیت بدن: رعایت نکردن وضعیت مناسب بدن (ارگونومی نادرست در کار یا ورزش) و عدم گرم کردن قبل از فعالیتهای شدید نیز میتواند فشار غیرضروری روی تاندونها ایجاد کند و زمینهساز تاندونیت شود.
با وجود اینکه تاندونیت میتواند به دلایل مختلفی ایجاد شود، نکته مهم این است که بسیاری از این عوامل قابل پیشگیری هستند. شناسایی فعالیتها یا رفتارهایی که فشار بیش از حد روی تاندونها ایجاد میکنند، اصلاح وضعیت بدن و رعایت برنامههای مناسب گرم کردن و استراحت میتواند احتمال ابتلا به تاندونیت را به طور قابل توجهی کاهش دهد. همچنین در صورت بروز درد یا التهاب، مراجعه به پزشک یا فیزیوتراپیست کمک میکند تا آسیبها جدی نشوند و روند درمان سریعتر و موثرتر انجام شود.
علائم تاندونیت؛ نشانهها و تغییرات قابل مشاهده
تاندونیت معمولاً با مجموعهای از علائم مشخص خود را نشان میدهد که ناشی از التهاب و آسیب بافت تاندون هستند. شدت و نوع علائم بسته به محل آسیب و میزان التهاب متفاوت است. شناخت این نشانهها به تشخیص زودهنگام و پیشگیری از آسیبهای مزمن کمک میکند و فرد میتواند فعالیتهای روزمره خود را با کمترین درد و محدودیت انجام دهد. علائم شایع تاندونیت:
1. درد تاندون؛ نشانه اصلی التهاب
درد یکی از واضحترین و شایعترین علائم تاندونیت است. معمولاً درد در محل تاندون شروع میشود و با حرکت یا فشار تشدید میشود. در مراحل اولیه ممکن است فقط هنگام فعالیت احساس شود، اما اگر التهاب ادامه پیدا کند، حتی در حالت استراحت نیز درد وجود دارد و کیفیت زندگی را تحت تأثیر قرار میدهد.
2. تورم و قرمزی؛ التهاب قابل مشاهده
التهاب تاندون معمولاً باعث تورم و قرمزی ناحیه آسیبدیده میشود. در برخی موارد، پوست روی تاندون گرم و حساس به لمس است. این نشانهها نشان میدهند که بدن در حال پاسخ به التهاب و ترمیم بافت آسیبدیده است.
3. محدودیت حرکت؛ کاهش انعطاف و توانایی مفصل
التهاب و درد تاندون میتواند حرکت مفصل را محدود کند. افرادی که دچار تاندونیت هستند ممکن است در بلند کردن دست، خم کردن زانو یا انجام حرکات مشابه دچار سختی و محدودیت شوند که این امر فعالیتهای روزمره را تحت تأثیر قرار میدهد.
4. حساسیت به لمس؛ دردناک شدن ناحیه هنگام فشار
تاندونهای ملتهب نسبت به لمس حساس هستند و حتی فشار جزئی میتواند درد ایجاد کند. این علامت کمک میکند تا محل دقیق التهاب تشخیص داده شود و درمان هدفمندتری انجام گیرد.
5. صدا یا خشخش هنگام حرکت؛ علامت غیر مستقیم التهاب
گاهی حرکت مفصل همراه با صدای خشخش، تقتق یا احساس خشن شدن است. این اتفاق نشان میدهد که سطح تاندون یا بافت اطراف آن دچار آسیب و اصطکاک شده و نیاز به مراقبت و درمان دارد.
انواع تاندونیت
انواع رایج تاندونیت؛ شناسایی تاندونهای مستعد التهاب
تاندونیت میتواند در نقاط مختلف بدن ایجاد شود و هر نوع با توجه به محل التهاب علائم و روشهای درمان متفاوتی دارد. شناخت انواع رایج آن به تشخیص سریعتر و درمان هدفمند کمک میکند. بسیاری از افراد ممکن است بپرسند تاندونیت چیست و کدام نواحی بدن بیشتر در معرض آن هستند؛ در ادامه رایجترین انواع تاندونیت را بررسی میکنیم.
۱. تاندونیت شانه (Rotator Cuff Tendonitis)؛ التهاب تاندونهای شانه
تاندونیت شانه معمولاً در روتاتور کاف رخ میدهد و باعث درد، محدودیت حرکت و ضعف در شانه میشود. فعالیتهایی مانند بلند کردن دست بالای سر یا حمل اشیاء سنگین میتوانند این التهاب را تشدید کنند و در موارد شدید حتی منجر به پارگی تاندون شانه شوند.
۲. تاندونیت آرنج؛ التهاب تاندونهای آرنج
تاندونیت آرنج شامل دو نوع شایع است:
- تنیس البو (Lateral Epicondylitis): تنیس البو همان التهاب تاندونهای خارجی آرنج است که با حرکات مکرر دست و مچ ایجاد میشود.
- گلف البو (Medial Epicondylitis): التهاب تاندونهای داخلی آرنج که معمولاً با حرکات پرتابی یا بلند کردن اجسام سنگین رخ میدهد.
۳. تاندونیت مچ دست؛ التهاب تاندونهای مچ و دست
این نوع تاندونیت معمولاً در افرادی که زیاد تایپ میکنند یا با ابزارهای دستی کار میکنند دیده میشود. علائم شامل درد، تورم و محدودیت حرکت مچ دست است و در موارد شدید میتواند منجر به پارگی تاندون دست شود.
۴. تاندونیت آشیل؛ التهاب تاندون پاشنه
تاندون آشیل که بزرگترین تاندون بدن است، میتواند در اثر دویدن، پریدن یا فعالیتهای شدید ورزشی ملتهب شود. درد در پشت پاشنه و تورم از علائم شایع آن است.
۵. تاندونیت زانو (Jumper’s Knee)؛ التهاب تاندونهای کشکک زانو
تاندونیت کشکک زانو معمولاً در ورزشکارانی که پرشهای مکرر دارند رخ میدهد. علائم شامل درد جلوی زانو، تورم و ضعف هنگام خم و راست کردن پا است.
روشهای تشخیص تاندونیت؛ شناسایی دقیق التهاب و تعیین درمان
تشخیص به موقع و دقیق تاندونیت اهمیت زیادی دارد تا از پیشرفت آسیب و بروز مشکلات مزمن جلوگیری شود. پزشک یا فیزیوتراپیست با بررسی علائم، سابقه پزشکی و انجام تستهای فیزیکی میتواند محل و شدت التهاب را تشخیص دهد. هدف از تشخیص، انتخاب درمان مناسب و پیشگیری از آسیبهای بیشتر است. روشهای معمول تشخیص تاندونیت:
- معاینه فیزیکی: پزشک با لمس ناحیه آسیبدیده، بررسی حساسیت و ارزیابی حرکت مفصل، وجود التهاب و محل دقیق تاندون ملتهب را مشخص میکند.
- تصویربرداری پزشکی:
- سونوگرافی: تصویری دقیق از تاندون و بافتهای اطراف آن ارائه میدهد و میزان التهاب یا پارگی جزئی را نشان میدهد.
- MRI: در موارد پیچیده، MRI برای مشاهده دقیق تاندون و عضلات اطراف استفاده میشود و آسیبهای داخلی را بهتر نشان میدهد.
- X-ray: معمولاً برای رد کردن مشکلات استخوانی و سایر آسیبها به کار میرود و به تشخیص مستقیم تاندونیت کمک چندانی نمیکند.
- تستهای عملکردی: برخی حرکات خاص توسط پزشک یا فیزیوتراپیست انجام میشود تا توانایی تاندون و درد ناشی از التهاب بررسی شود.
فیزیوتراپی برای درمان تاندونیت
روشهای درمان تاندونیت؛ راهکارهای کاهش التهاب و بازگرداندن عملکرد
افرادی که با سوال تاندونیت چیست آشنا شدهاند و این التهاب را تجربه میکنند، میدانند که درمان به موقع اهمیت زیادی دارد. هدف از درمان تاندونیت کاهش التهاب، تسکین درد و بازگرداندن عملکرد طبیعی مفصل و عضله است. بسته به شدت التهاب و محل تاندون آسیبدیده، درمانها میتوانند از اقدامات ساده در منزل تا روشهای تخصصی پزشکی متغیر باشند. ترکیب درمانهای مناسب با اصلاح فعالیتها و ورزشهای تقویتی، بهترین نتیجه را ایجاد میکند.
۱. درمانهای اولیه؛ اقدامات ساده و موثر در کاهش التهاب
در مراحل ابتدایی، درمانهای ساده و بدون دارو میتوانند تاثیر زیادی در کاهش التهاب و جلوگیری از تشدید آسیب داشته باشند:
- استراحت: کاهش فعالیتهایی که فشار روی تاندون وارد میکنند، مانند بلند کردن اجسام سنگین یا حرکات تکراری، به تاندون فرصت ترمیم میدهد.
- یخگذاری: گذاشتن کمپرس یخ ۱۰–۲۰ دقیقه چند بار در روز باعث کاهش تورم و التهاب میشود و درد را تسکین میدهد.
- داروهای ضدالتهاب غیر استروئیدی (NSAIDs): داروهایی مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن میتوانند التهاب و درد را کوتاهمدت کاهش دهند، اما باید تحت نظر پزشک مصرف شوند.
- بریس یا آتل: محافظت از ناحیه آسیبدیده و محدود کردن حرکات مضر به کاهش فشار روی تاندون و تسریع ترمیم کمک میکند.
۲. فیزیوتراپی؛ تقویت و بهبود عملکرد تاندون
فیزیوتراپی نقش بسیار مهمی در بازتوانی تاندون آسیبدیده دارد و شامل ترکیبی از روشهاست:
- تمرینهای کششی و تقویتی: به بازگرداندن انعطاف، قدرت و ثبات مفصل کمک میکنند و خطر بازگشت آسیب را کاهش میدهند.
- ماساژ بافت عمیق و تکنیکهای دستی: جریان خون را افزایش داده و بافت ملتهب را شل میکند.
- روشهای مدرن: اولتراسوند، لیزر درمانی و حرکات کنترلشده با مقاومت باعث تحریک ترمیم و کاهش درد میشوند.
۳. درمانهای تخصصیتر؛ تزریق و روشهای نوین
در مواردی که التهاب شدید است یا به درمانهای اولیه پاسخ نمیدهد، روشهای تخصصیتر کاربرد دارند:
- تزریق کورتون: داروی ضدالتهاب قوی که مستقیماً به ناحیه ملتهب تزریق میشود و التهاب و درد را سریع کاهش میدهد.
- PRP (پلاکت غنی از پلاسمای خون): با استفاده از پلاکتهای خون خود بیمار، روند ترمیم طبیعی تاندون تحریک میشود و قدرت بازسازی بافت افزایش مییابد.
- شاکویو درمانی: در شاک ویو تراپی امواج مکانیکی باعث افزایش جریان خون و تحریک ترمیم تاندونهای مزمن میشوند و درد را کاهش میدهند.
۴. جراحی؛ آخرین راهکار در موارد شدید
درصورتیکه فرد با سوال تاندونیت چیست آشنا شده باشد و التهاب یا پارگی تاندون شدید باشد و درمانهای غیرجراحی موثر نبودهاند، جراحی برای ترمیم یا بازسازی تاندون انجام میشود. پس از جراحی، فیزیوتراپی به بازگرداندن قدرت، انعطاف و عملکرد مفصل کمک میکند و احتمال آسیب مجدد را کاهش میدهد.
راههای پیشگیری از تاندونیت؛ نکات کاربردی برای جلوگیری از التهاب تاندونها
پیشگیری همیشه بهتر از درمان است و در مورد تاندونیت نیز رعایت نکات ساده میتواند احتمال بروز التهاب و آسیب را به شدت کاهش دهد. افرادی که با سوال تاندونیت چیست آشنا شدهاند، با رعایت این راهکارها میتوانند از بروز درد، محدودیت حرکت و مشکلات مزمن جلوگیری کنند.
۱. گرم کردن قبل از ورزش؛ آمادهسازی تاندونها برای فعالیت
انجام حرکات کششی قبل و بعد از تمرین و گرم کردن عضلات و تاندونها، انعطافپذیری بافتها را افزایش میدهد و خطر التهاب را کاهش میدهد.
۲. پرهیز از حرکات تکراری طولانی؛ کاهش فشار مداوم روی تاندونها
تکرار حرکات مشابه برای مدت طولانی، مانند تایپ کردن، بلند کردن مکرر اجسام یا ورزشهای خاص، فشار زیادی به تاندونها وارد میکند. تقسیم فعالیتها و استراحتهای کوتاه میان کار میتواند از ایجاد تاندونیت جلوگیری کند.
۳. اصلاح وضعیت بدن و ارگونومی؛ کاهش فشار اضافی روی مفاصل و تاندونها
نشستن یا ایستادن با وضعیت نادرست، استفاده ناصحیح از ابزارها و تجهیزات و وضعیتهای غلط هنگام ورزش میتواند فشار اضافی روی تاندونها ایجاد کند. اصلاح وضعیت بدن و رعایت اصول ارگونومی باعث کاهش این فشار میشود.
۴. تقویت عضلات اطراف مفاصل؛ حمایت بهتر از تاندونها
تمرینهای تقویتی و کششی برای عضلات اطراف مفاصل، به تاندونها کمک میکند فشار کمتری را تحمل کنند و انعطاف بیشتری داشته باشند. این کار به ویژه برای ورزشکاران و افرادی که فعالیتهای سنگین دارند، بسیار اهمیت دارد.
۵. رعایت استراحت کافی و بازیابی؛ جلوگیری از فشار بیش از حد
تاندونها برای ترمیم نیاز به زمان دارند. استراحت کافی میان فعالیتهای سنگین، خواب مناسب و کاهش فعالیتهای فشارزا، از اصلیترین عوامل پیشگیری از تاندونیت است.
عوارض و خطرات بیتوجهی به تاندونیت؛ پیامدهای احتمالی التهاب درمان نشده
بیتوجهی به تاندونیت میتواند باعث پیشرفت التهاب و آسیب جدیتر به تاندونها شود. افرادی که با سوال تاندونیت چیست آشنا شدهاند، باید بدانند که درمان به موقع و مدیریت صحیح علائم از بروز مشکلات مزمن جلوگیری میکند. عدم درمان مناسب میتواند فعالیتهای روزمره، ورزش و کیفیت زندگی را به شدت تحت تأثیر قرار دهد. عوارض شایع بیتوجهی:
- مزمن شدن التهاب: التهاب مداوم میتواند باعث تغییرات دائمی در ساختار تاندون شود و درد طولانیمدت ایجاد کند.
- پارگی تاندون: ادامه فشار و التهاب بدون درمان میتواند منجر به پارگی جزئی یا کامل تاندون شود که نیازمند جراحی و بازتوانی طولانیمدت است.
- محدودیت دائمی در حرکت: تاندونهای آسیبدیده که به موقع درمان نشوند، میتوانند باعث کاهش انعطاف و قدرت مفصل شوند و توانایی انجام حرکات طبیعی محدود شود.
- کاهش عملکرد ورزشی و شغلی: درد و محدودیت حرکت ناشی از تاندونیت مزمن میتواند انجام ورزش یا فعالیتهای شغلی را دشوار کند و کیفیت زندگی فرد را کاهش دهد.
با توجه به عوارض و خطرات بیتوجهی به تاندونیت، اهمیت تشخیص زودهنگام و پیگیری درمان مشخص میشود. مراقبت به موقع و اصلاح فعالیتها میتواند از پیشرفت التهاب، پارگی تاندون و محدودیتهای دائمی جلوگیری کرده و سلامت مفاصل و کیفیت زندگی را حفظ کند.
چه زمانی باید برای تاندونیت به پزشک مراجعه شود
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟ نشانهها و شرایط نیازمند مراقبت تخصصی
تاندونیت در مراحل اولیه معمولاً با استراحت و درمانهای ساده کنترل میشود، اما برخی علائم و شرایط نیازمند مراجعه سریع به پزشک یا فیزیوتراپیست هستند. افرادی که با سوال تاندونیت چیست آشنا شدهاند، باید بدانند که تشخیص و درمان به موقع، از پیشرفت التهاب و آسیبهای دائمی جلوگیری میکند. نشانههایی که نیاز به مراجعه دارند:
- درد طولانی یا شدید: اگر درد تاندون بیش از چند روز ادامه داشته باشد یا شدت آن غیرقابل تحمل باشد، نیاز به بررسی تخصصی دارد.
- ناتوانی در حرکت مفصل: درصورتیکه فرد نتواند مفصل را به طور کامل حرکت دهد یا انجام حرکات روزمره با مشکل مواجه شود، مراجعه ضروری است.
- تورم و قرمزی شدید: تورم زیاد، قرمزی یا گرم شدن ناحیه میتواند نشانه التهاب شدید یا عفونت باشد و نیاز به ارزیابی پزشکی دارد.
- علائم پایدار یا بدتر شدن: اگر علائم با درمانهای خانگی کاهش نیابند یا بدتر شوند، پزشک باید علت دقیق را تشخیص دهد و درمان مناسب را شروع کند.
مراجعه به پزشک یا فیزیوتراپیست در زمان مناسب، باعث تشخیص دقیق، شروع درمان مؤثر و پیشگیری از آسیبهای مزمن میشود و روند بهبودی را سریعتر و مطمئنتر میکند.
جمعبندی؛ مرور کلی و نکات کلیدی درباره تاندونیت
تاندونیت، التهاب یا آسیب تاندونها است که میتواند باعث درد، تورم و محدودیت حرکت شود. افرادی که با سوال تاندونیت چیست آشنا شدهاند، باید بدانند که این مشکل میتواند در هر سنی و در اثر فعالیتهای روزمره یا ورزشی رخ دهد. شناخت علل، علائم و انواع تاندونیت، نقش مهمی در پیشگیری و درمان دارد.
روشهای درمان شامل اقدامات اولیه مانند استراحت، یخگذاری و داروهای ضدالتهاب، فیزیوتراپی، روشهای تخصصی مانند تزریق یا PRP و در موارد شدید جراحی است. علاوه بر درمان، پیشگیری با اصلاح وضعیت بدن، گرم کردن قبل از ورزش، کاهش حرکات تکراری و تقویت عضلات اطراف مفاصل اهمیت زیادی دارد.
بیتوجهی به تاندونیت میتواند باعث مزمن شدن التهاب، پارگی تاندون و محدودیت دائمی حرکت شود؛ بنابراین، تشخیص زودهنگام، مراقبت صحیح و مراجعه به پزشک یا فیزیوتراپیست، کلید حفظ سلامت تاندونها و کیفیت زندگی است.
سوالات متداول درباره تاندونیت
۱. آیا تاندونیت فقط در ورزشکاران رخ میدهد؟
خیر، تاندونیت میتواند در هر فردی ایجاد شود، حتی در افرادی که فعالیتهای روزمره انجام میدهند، مثل تایپ طولانی یا کار با ابزارهای دستی.
۲. تاندونیت چقدر طول میکشد تا بهبود یابد؟
مدت زمان بهبود به شدت التهاب و درمان بستگی دارد؛ برخی افراد در چند هفته بهبود مییابند، ولی موارد مزمن ممکن است چند ماه طول بکشد.
۳. آیا استراحت کامل برای درمان تاندونیت لازم است؟
استراحت نسبی توصیه میشود، اما حرکت کنترلشده و فیزیوتراپی به بهبود سریعتر و جلوگیری از ضعف عضلانی کمک میکند.
۴. آیا استفاده از داروهای ضدالتهاب طولانیمدت بیخطر است؟
استفاده طولانیمدت از داروهای NSAID باید تحت نظر پزشک باشد، زیرا میتواند عوارض گوارشی یا کلیوی ایجاد کند.
۵. تاندونیت میتواند دوباره بازگردد؟
بله اگر فعالیتهای فشارزا ادامه یابد یا پیشگیری انجام نشود، احتمال بازگشت التهاب وجود دارد.
۶. آیا جراحی همیشه ضروری است؟
خیر، جراحی فقط در موارد شدید یا پارگی کامل تاندون انجام میشود و اکثر افراد با روشهای غیرجراحی بهبود مییابند.
۷. چه ورزشهایی برای پیشگیری از تاندونیت مناسب هستند؟
تمرینهای تقویتی، کششی و ورزشهای سبک مثل شنا، پیادهروی و تمرینات مقاومتی کنترلشده به پیشگیری از التهاب تاندونها کمک میکنند.
